Versnipperde wol voor een betere bodem

De boer én schapenscheerder verteld: „Wol is sinds een jaar of vijf helemaal niets meer waard, vervangen door synthetische vezels. Boeren moeten nu bijbetalen om de wol kwijt te raken, transport en arbeid zijn te duur geworden, China en Engeland nemen geen wol meer af en corona gaf de nekslag. Bij mij op het bedrijf ligt de zolder ramvol met dit prachtige product, maar hoe kom ik ervan af? Wol ging in geluidsschermen, diende als isolatiemateriaal, werd in autostoelen gebruikt en werd in dekbedden verwerkt. Op internet is er genoeg te lezen over wolkorrels, maar die machines kunnen slechts een paar vachten per dag aan. Ik heb massa te verwerken.”
De omgebouwde maishakselaar van Wennekes spuit de sneppers in een mestverspreider. De mestverspreider is deels gevuld met vaste mest. Volgens Wennekes activeert dit het bodemleven. Wol houdt vocht vast, brengt zuurstof en structuur in de grond en bevat belangrijke nutriënten als fosfor, nitraat en kalium. Ook zou wol de groei van schimmels in de bodem stimuleren. Op deze wijze werkt Wennekes aan een gesloten kringloop.
Wennekes werkt proefsgewijs met de wol. Tegen de nieuwssite zegt hij: „Ik ben in intensief contact met Wij-land dat mij steunt en adviseert. Deze organisatie focust op bodemverbetering vanuit de wetenschap dat een vruchtbare bodem de basis is voor een renderend bedrijf. Ook stikstofreductie is een van de doelstellingen. Zo is er een innovatieplan ontstaan waarbij gedurende drie jaar met proefvelden wordt gewerkt. Het is een unieke proef, omdat het principe van wol als bodemverbeteraar door middel van wolsnippers in combinatie met ruige mest niet eerder is toegepast. Ik zie dat de wol op perceel 1 al aan het weggroeien is.”

Tekst: Anna Veltman
Opgegroeid op het gemengd biodynamische bedrijf van Warmonderhof. Gestudeerd aan de HAS in Dronten en Wageningen UR. Naast het werk op ons biologische akkerbouwbedrijf in Biddinghuizen ben ik werkzaam als redacteur voor Ekoland én trotse eigenaar van een hele grote mobiele kippenkar.
Beeld: Susan Rexwinkel
Bron: groot-waterland.nl