‘Toch de mogelijkheid krijgen om boer te worden, dat is prachtig’
Bisschop voelt zich op zijn gemak als hij door de melkveestallen loopt. Hij is een man van weinig woorden die het liefst met de koeien en het landwerk bezig is. De jonge boer is nog bezig met de afronding van zijn studie Dier- en Veehouderij aan de Aeres Hogeschool. Dat laatste verslag moet ‘nog steeds’ afgemaakt worden. „Verslagen maken is niet zo mijn ding”, zegt Bisschop haast een beetje verontschuldigend. Inmiddels werkt hij ook bijna fulltime mee op het melkveebedrijf van Aaltje en Wicher waar hij nu al ruim drie jaar mee in maatschap zit. In de iets rustigere wintermaanden werkt Jarno nog buiten de deur bij Agrifirm waar hij zich bezig houdt met de mestboekhouding.
Vertrouwen elkaar
Al van jongs af aan komt Bisschop op het melkveebedrijf van Aaltje en Wicher. Hij woonde in het dorp, maar had altijd interesse in de veehouderij. Bisschop ging als weekend- en vakantiehulp voor de familie Hoeve werken en besloot een Agrarische Hbo-opleiding te gaan volgen. Aaltje en Wicher hebben geen kinderen en begonnen na te denken over de toekomst. Op dat moment moest ook Bisschop voor zijn laatste studiejaar keuzes maken over zijn toekomt. „Toen ontstond bij ons het idee dat Jarno misschien wel de bedrijfsopvolger was die wij zochten,” vertelt Aaltje. „Jarno was inmiddels al tien jaar bij ons aan het werk en we vertrouwen hem, en hij ons.”
Hulp van adviseur
Na een goed gesprek aan de keukentafel met een kop koffie besluit het drietal om het plan door te zetten. Ze schakelen via hun accountant een bedrijfsadviseur in met bedrijfsovername als specialiteit. Aaltje: „We hadden gesprekken met z’n drieën, maar ook apart. De adviseur stelde ons veel vragen waar we nog niet over nagedacht hadden. Dat vond ik soms best confronterend, wat doen we bijvoorbeeld als ik of Wicher ziek wordt? Dat was wel belangrijk. Nu hebben we daar ook goed over nagedacht.”
Het drietal is nog steeds ontzettend blij met de samenwerking. Wicher: „We genieten er echt elke dag van dat we een opvolger hebben.” Ook Aaltje knikt instemmend. Bisschop begint op zijn beurt te glunderen als hem gevraagd wordt hoe hij het nou vindt om in de maatschap te zitten. „Je gaat er nooit vanuit dat het kan, boer worden. Dat het dan wel kan, dat is prachtig.”
Ruimte voor experimenten
Bisschop krijgt als opvolger veel ruimte om te experimenteren vertelt hij tijdens een rondgang over het melkveebedrijf. Hij stopt even bij de loods waar een trekker met opraapwagen met maaier combinatie staat. „Deze hebben we nu een paar jaar geleden gekocht. Ik ben fan van deze techniek omdat het gras niet op de grond komt. Je hebt dan minder verontreiniging in het voer. Dat vind ik een groot voordeel.” Jarno voegt toe dat het niet de nieuwste machine meer is. „Hij doet het nog wel, maar hij begint een beetje te rammelen.” Omdat Bisschop weet dat het systeem hem bevalt heeft hij, in overleg met Wicher, een nieuwer model aangeschaft.
‘Waar een wil is, is een weg’
Bisschop kijkt positief en nuchter naar de toekomst. „We zitten in 47 procent stikstof reductie-gebied. Ik denk alleen niet dat het zo’n vaart gaat lopen. Daarbij kijken we tegen die tijd dan wel hoe we dat gaan oplossen. Waar een wil is, is een weg.” De komende jaren hoopt Bisschop vooral dat ze alle drie met plezier op het melkveebedrijf kunnen werken. „Ik vind het belangrijk dat Wicher en Aaltje zelf aangeven wanneer zij klaar zijn voor een volgende stap. Ik pas me daar wel op aan.” In de hele verre toekomst hoopt Bisschop dat hij in zijn eentje gemakkelijk zo’n 100 koeien kan melken. „Ik wil me niet kapot hoeven lopen, dat hou je ook niet vol. Gelukkig hebben Aaltje en Wicher het melkveebedrijf altijd goed bijgehouden en is er goed nagedacht over de indeling. Dat maakt het ook een stuk makkelijker om het bedrijf over te nemen.”
Het drietal is nog volop bezig met ontwikkelen. Zo leveren ze sinds kort 3 sterren Beter Leven-zuivel aan Rouveen kaasspecialiteiten en zijn ze bezig met de bouw van een nieuwe potstal voor droge koeien. Lees meer over die ontwikkelingen via deze link.
