Michaël Wilde: Gebrek aan kennis, aandacht en geld nekken biologisch in Nederland

Ondanks dat volgens Michaël Wilde de drie redenen waarom Nederland op biologisch gebied achterloopt sterk met elkaar zijn verbonden, licht hij ze afzonderlijk toe in zijn jongste column op de site van Bionext.

Gebrek aan aandacht

De afgelopen 40 jaar lag de aandacht van de Nederlandse overheid, de provincies, boerenorganisaties, de agrochemie, veevoerbedrijven, ketenpartijen, landbouwuniversiteiten en andere agrarische onderwijsinstellingen op ‘zo veel mogelijk geld verdienen met voedselproductie’, kortom handel. Aldus Wilde. ‘In de 25 jaar dat ik in de voedingssector werk ging het over ‘Nederland als op één na grootste exporteur van landbouwproducten’ en het belang daarvan voor BV Nederland.’

Onder Economische Zaken

Veelzeggend was volgens Wilde de periode tussen 2010 en 2017, toen de werkzaamheden van het ministerie van LNV direct onder Economische Zaken vielen. ‘De focus lag op efficiëntie - en niet op duurzaamheid. Het gesprek ging over hoeveel melk wij uit een koe kunnen persen, en hoeveel graan uit een vierkante meter grond. Veel minder ging het over de gevolgen van ons handelen en de maatschappelijke rol van de boer.’

Lange termijn uit beeld

Wilde vervolgt: ‘Wanneer het gehele systeem (van overheid, onderzoek en het bedrijfsleven) zich alleen focust op hoge productie, export en efficiëntie, is er logischerwijze weinig aandacht voor de lange termijn impact voor mens, dier, klimaat en natuur. Iedereen weet wanneer je aandacht aan iets besteedt dat het gaat het groeien. Helaas voor iedereen met een hart voor bio is het tegenovergestelde ook waar.’

Gebrek aan kennis

Doordat de aandacht zo op de intensieve landbouw en de export lag was er volgens Wilde ook geen ruimte om het kennisniveau over biologisch bij consumenten, ambtenaren, studenten en retailers te vergroten. ‘Met alle gevolgen van dien. Zolang een consument niet weet waar biologisch voor staat zal hij/zij een stuk minder geneigd zijn om het biologische product in zijn/ haar (digitale) winkelmandje stoppen.’ En bij gebrek aan kennis floreren volgens Wilde de persoonlijke, niet zelden negatieve vooroordelen. 'Je kent ze wel, ‘biologisch kan de wereld niet voeden’, ‘je kan er geen boterham mee verdienen’, etc.’

Gebrek aan geld

Door het feit dat er weinig kennis en nauwelijks aandacht was voor de biologische propositie was er volgens Wilde tot slot ook geen ‘funding’ voor de sector. ‘En zo kwamen wij terecht in een ‘kip-ei situatie’. Want zonder geld was het weer lastig om te werken aan de kennisachterstand en biologisch sterk onder de aandacht te brengen.’

Er gloort hoort

Volgens Wilde zijn er echter ook positieve lichtpuntjes te noteren. ‘Sinds mei 2020 en de lancering van de Farm to Fork/Green Deal plannen van de Europese Commissie ziet de wereld er een stuk ‘groenkleuriger’ uit. Een kwart van het Europese landbouwareaal moet in 2030 biologisch worden. Deze krachtige ambitie heeft ervoor gezorgd dat nu ook Nederland in actie is gekomen. Sinds december ligt er een ambitieus actieplan van onze overheid - en spelen wij als sector een belangrijke rol in het Landbouwakkoord. Maar er moet veel meer gebeuren om de gestelde doelen te halen.’